8ème des douze actes du corps d’émanation suprême du Bouddha
L’entrée au cœur de l’éveil
Quand il but une soupe au lait, les marques et les signes devinrent éclatants ;
Il emporta un coussin d’herbes et partit pour le Cœur de l’éveil.
Puis il enfila la robe de religieux qu’il s’était confectionnée à partir de guenilles abandonnées. Alors, ainsi que l’avaient prédit les dieux, Sujata, fille du villageois Nandika, lui porta une soupe de lait et de miel, d’un lait tiré de milles vaches et affiné sept fois. A peine l’eût-il terminée que les marques et les signes, dont la peau dorée et l’auréole lumineuse, large d’une brasse tout autour de son corps, étincelèrent et apparurent clairement. Puis il se procura de l’herbe sèche auprès de Svastika qui en faisait commerce, et l’emportant pour s’en faire un coussin, partit pour le Cœur de l’éveil [Bodhgaya] en adoptant les cinquante-et-un modes [de déplacement] – « comme Akshobhya », «comme Indrayashti », etc.- tandis que la terre résonnait en tous lieux comme si elle était un récipient en bronze.
Les dieux souverains du trichiliocosme, parmi lesquels le tout puissant Brahma, embellirent ce monde de vastes ornements, et les bodhisattvas des dix directions agencèrent les nombreux domaines purs des bouddhas des dix directions par d’infinies décorations, à la mesure de la puissance de leur double accumulation. Des rais de lumières incommensurables s’élevèrent de tous les champs purs de bouddhas et soulagèrent les êtres des enfers et d’autres destinées. Kalika, un naga aveugle dont la longévité était d’un kalpa et qui ne pouvait acquérir la vue que lors de la venue d’un bouddha dans le monde, ouvrit les yeux et vit. Des nuées de geais tournoyèrent dans le ciel par la droite en pépiant joliment, et le Suprême Sage lui-même eut la vision dans chaque champ de bouddha des trois temps, des multiples compositions ornementales qui décoraient le Cœur de l’éveil. Il disposa alors les herbes sèches de telle sorte qu’elles pointent vers l’intérieur, s’assit sur elles et se tint droit, les jambes croisées, le regard tourné vers l’est, dans la pleine présence.
Extrait de l’Encyclopédie des connaissance de Jamgön Kongtrul
Livre 2 – Chapitre 3
Traduit du tibétain par Tchamé Dawa – Eussel Longyé en 2012, pour le bien de tous les êtres.
Toute erreur ou approximation lui revient !
།འོ་ཐུག་གསོལ་ནས་མཚན་དཔེ་འོད་དུ་འབར།
།རྩྭ་ཡི་སྟན་བསྣམས་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་གཤེགས།
།དེ་ནས་ཕྱག་དར་ཁྲོད་ཀྱི་གོས་ལས་ཆོས་གོས་སྦྱར་མར་མཛད་པ་བཞེས་ཤིང་གྲོང་མི་དགའ་བྱེད་མའི་བུ་མོ་ལེགས་སྐྱེས་མ་ལ་ལྷས་ལུང་བསྟན་པ་བཞིན་བ་སྟོང་གི་འོ་མ་ལན་བདུན་ཏུ་ཉིང་ཁུར་བྱས་པའི་འོ་ཐུག་སྦྲང་རྩི་ཅན་གསོལ་མ་ཐག་ཏུ་གསེར་གྱི་མདོག་དང་། འོད་འདོམ་གང་ལ་སོགས་མཚན་དཔེ་རྣམས་རབ་ཏུ་གསལ་ཞིང་འོད་དུ་འབར་བར་གྱུར་ཞིང་། རྩྭ་འཚོང་བཀྲ་ཤིས་ལས་རྩྭ་བསླངས་ཏེ་སྟན་གྱི་ཕྱིར་བསྣམས་ནས། མི་བསྐྱོད་སྟབས་དང་དབང་པོའི་མཆོད་སྡོང་འདྲ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྟབས་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཅིག་གིས་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་གཤེགས་པ་ན། ས་གཞི་ཐམས་ཅད་མཁར་བའི་སྣོད་བཞིན་ཏུ་སྒྲ་འབྱིན། སྟོང་གསུམ་གྱི་བདག་པོ་ཚངས་པ་དབང་སྒྱུར་གྱིས་འཇིག་རྟེན་འདི་བཀོད་པ་ཆེན་པོས་ཀུན་ནས་བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་པ་ལྷ་རྣམས་དང་ཕྱོགས་བཅུའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་མང་པོར་རང་རང་གི་ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་སྟོབས་ཚད་མེད་པའི་བཀོད་པས་བརྒྱན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཐམས་ཅད་སྐྱོད་པའི་འོད་ཟེར་དཔག་ཏུ་མེད་པས་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པའི་འགྲོ་བ་རྣམས་དབུགས་དབྱུང་ཞིང་ཀླུ ་ནག་པོ་བྱ་བ་ཚེ་བསྐལ་པར་གནས་ཤིང་དམུས་ལོང་དུ་གྱུར་པ། སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་ཏུ་བྱོན་པའི་ཚེ་མིག་ཐོབ་པ་དེའང་མིག་བྱེ་ཞིང་སྣང་བ་མཐོང་། ཙྭ་ཤའི་ཁྱུ་རྣམས་སྙན་པར་སྒྲོགས་ཤིང་མཁའ་ལ་གཡས་སུ་བསྐོར། ཐུབ་མཆོག་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་དུས་གསུམ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོད་དོ་ཅོག་གི་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་རྒྱན་བཀོད་པ་ཇི་སྙེད་པ་རྣམས་དེ་ཉིད་དུ་སྣང་བར་མཛད། རྩྭའི་རྩེ་མོ་རྣམས་ནང་དུ་བསྟན་ནས་བཏིང་བའི་སྟེང་དུ་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཅས་ནས་ཞལ་ཤར་དུ་གཟིགས། སྐུ་དྲང་པོར་བསྲང་། དྲན་པ་མངོན་ཏུ་བཞག་ནས་བཞུགས་སོ།