Dix stances sur l’ainsité

Hommage à Manjushri le juvénile !

།ཡོད་དང་མེད་པའི་སྦྱོར་བ་སྤངས། །སྤངས་པ་གང་ཞིག་དྲི་མེད་པ།
།བྱང་ཆུབ་རང་བཞིན་རྟོགས་པ་གང༌། །དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་ཕྱག་འཚལ་འདུད།

1.
Hommage et révérence à l’ainsité
Qui bannit les liens de l’existence et de l’inexistence,
A cet abandon immaculé
Qui est la découverte de la nature de l’éveil.

།དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ཤེས་འདོད་པས། །རྣམ་བཅས་མ་ཡིན་རྣམ་མེད་མིན།
།བླ་མའི་ངག་གིས་མ་བརྒྱན་པའི། །དབུ་མའང་འབྲིང་པོ་ཙམ་ཉིད་དོ།

2.
Pour qui veut la connaître, l’ainsité
N’a pas d’aspect et n’en est point dépourvue :
Elle est seulement le milieu ou le centre
Que n’embellissent pas les paroles du lama.

།དངོས་པོ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་འགྱུར། །ཆགས་པ་སྤངས་པའི་རང་བཞིན་ཉིད།
།འཁྲུལ་པ་ལས་ནི་ཆགས་མེད་འགྱུར། །འཁྲུལ་པའང་གནས་པ་མེད་པར་འདོད།

3.

Cette chose perceptible qui devient l’éveil
Elle est la nature même du renoncement aux attachements.
Issue de la confusion elle devient absence d’attachement
Quand la confusion est vue comme absence de présence.

།དེ་ཉིད་ཅི་ན་དངོས་རང་བཞིན། །དངོས་པོ་དངོས་མེད་གང་ཡིན་པའོ།
།དངོས་པོ་མེད་པའང་དངོས་པོར་འགྱུར། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་རང་བཞིན་གྱིས།

4.
Quelle est cette réalité? C’est la nature des choses,
Des choses qui sont non-chose.
Et l’absence de choses est une chose
Puisque telle est la nature de la causalité.

།དེ་ལྟར་ཆོས་རྣམས་རོ་གཅིག་སྟེ། །ཐོག་མ་མེད་ཅིང་གནས་མེད་པར།
།ཇི་ལྟ་བ་ཡི་ཏིང་འཛིན་གྱིས། །འདི་དག་ཐམས་ཅད་འོད་གསལ་ཏེ།

5.
Ainsi, le goût unique de tous les phénomènes,
Sans début et sans localisation,
Dans l’absorption méditative de l’ainsi,
Est leur claire lumière.

།ཇི་ལྟ་བ་ཡི་ཏིང་འཛིན་ཡང༌། །རབ་ཏུ་འཇུག་པའི་སེམས་ཉིད་ཀྱིས།
།གང་ཕྱིར་དེ་ཡང་གནས་རིག་པས། །དེ་ཉིད་རྒྱུན་མི་འཆད་ལས་སྐྱེས།

6.
Le recueillement méditatif
D’un esprit pleinement engagé dans l’ainsi,
Est par ailleurs la connaissance de la base
Et naît lui-même d’un continuum interrompu.

།ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་རྣམ་བྲལ་བའི། །འགྲོ་བ་ཉིད་ནི་གཉིས་མེད་འདོད།
།གཉིས་དང་བྲལ་བར་རློམ་པ་ཡང༌། །དེ་ལྟར་འོད་གསལ་བ་ཉིད་དོ།

7.
On affirme que les vivants libérés
De la conscience et de son objet sont non-dualité,
Cependant, l’ambition de se libérer de la dualité
Est-elle même et aussi claire lumière.

།དེ་ལྟའི་དེ་ཉིད་ངེས་རྟོགས་ན། །ཇི་ལྟ་དེ་ལྟར་གང་དེ་ན།
།རྣལ་འབྱོར་མིག་ནི་རྒྱས་འགྱུར་བས། །ཀུན་དུ་སེང་གེ་ཇི་བཞིན་ནོ།

8.
Lorsque ceci est réalisé pour de bon tel quel
En toute chose tel que cela est,
L’oeil du yogi, épanoui,
Est en tout lieux comme celui d’un lion.

།འཇིག་རྟེན་ཆོས་ལ་རྣམ་ལོག་འདིས། །སྨྱོན་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་བརྟེན་ནས།
།བདག་བྱིན་བརླབ་པས་རྣམ་བརྒྱན་ནས། །དམིགས་པ་མེད་པར་ཐམས་ཅད་བྱེད།

9.
En adoptant le comportement d’un yogi déluré,
Contraire aux usages mondains,
Paré des apparences de sa propre inspiration,
On vit sans recourir aux références.

།དྲི་མེད་དེ་ཉིད་གང་བསྟན་ཅིང༌། །གཉིས་སུ་མེད་པ་གང་སྨྲས་པ།
།མཉམ་དང་མི་མཉམ་འདི་སྤངས་ནས། །བློ་ཆེན་རྣམས་ཀྱིས་རྟོགས་བྱའི་རིགས།

10.
Ce qui est enseigné comme étant immaculé
Et présenté comme « non-dualité »,
Après avoir abandonné l’égalité et la non-égalité,
Est la filiation spirituelle que réalisent les grandes intelligences.

།དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བཅུ་པ། སློབ་དཔོན་གཉིས་སུ་མེད་པའི་རྡོ་རྗེས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །།བླ་མ་ཕྱག་ན་དང༌། མཚུར་གྱིས་བསྒྱུར་བའོ།། །ཕྱིས་ལོ་ཙཱ་བ་ཚུལ་ཁྲིམས་རྒྱལ་བས་བསྒྱུར་རོ།།

Fin de « Dix stances sur l’ainsité », composé par le maître Nyimé Dordjé.

Traduit en tibétain par les lamas Tchakna et Tsour, puis retraduit et révisé par le traducteur Tsultrim Guyelwé.

Traduit en français en 2015 puis repris en janvier 2020 par Tchamé Dawa – Eussel Longyé pour le bien de tous les êtres.