Conseils pour reconnaître la nature de son propre esprit

Conseils pour reconnaître la nature de son propre esprit

སེམས་ཞེས་བྱ་བ་མི་དྲན་དགུ་དྲན་བྱེད་མཁན་འདི་ཡིན། འདིའི་རང་བཞིན་ནམ་ངོ་བོ་ལ་བརྟགས་པས་བྱུང་གནས་འགྲོ་གསུམ་རྣམ་རྟོག་སྐད་ཅིག་མ་རེ་རེ་སྐྱེ་བ་ག་ལ་ཡོད།

On appelle esprit cette inconscience qui papillonne et fait pensées de toutes choses. Mais quelle est donc sa nature ? Examinant son essence, on observe que chaque pensée est momentanée, apparaît, demeure puis s’en va, et l’on se demande alors d’où elle est apparue.

དེའང་བྱུང་ས་བྱུང་ཁུངས། གནས་ས་གནས་མཁན། འགྲོ་བ་སྟེ། འགག་མཁན་འགགས་ཡུལ་རྣམས་ངོ་བོ་ཅི་འདྲ་འདུག་བལྟས་པས། དངོས་པོར་གྲུབ་པ་རྡུལ་ཙམ་མེད།

On en vient ainsi à essayer de déterminer par l’investigation l’essence du lieu source, de ce qui en jaillit, de ce qui demeure ensuite là ou cela demeure et concernant le départ, de ce qui cesse et du lieu où cela cesse. Mais nous ne trouvons pas la moindre poussière témoignant de son existence substantielle.

མེད་ཀྱང་བཟང་ངན་ཤེས་མཁན་རིག་མཁན་ཞིག་མ་འགགས་པར་ཡོད་པ་དེ་ལ་སྔོན་བསུ་རྗེས་དཔྱོད་སོགས་རྣམ་རྟོག་གིས་བཟོ་བཅོས་མི་བྱེད་པར་རང་བབས་སུ་བཞག་པས་གསལ་རིག་སྟོང་གསུམ་དབྱེར་མི་ཕྱེད་པའི་གནས་ལུགས་བརྗོད་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ཞིག་རང་མྱོང་གིས་ཤེས་ན་དེ་གའི་རྒྱུན་བསྐྱང་བ་ལ་སེམས་ངོ་བལྟ་ཟེར་བ་ཡིན་ཀྱང་།

Pourtant, même si rien n’est trouvé, il y a quelque chose qui sait distinguer le bon et le mauvais, qui connaît, et dont la présence ne cesse jamais. C’est en se disposant à accueillir [ce qui se présente], hors des artifices de la pensée conceptuelle, sans examiner ni faire quoi que ce soit d’autre que demeurer tel quel, qu’il est possible d’avoir sa propre expérience de l’état naturel libéré de toute expression verbale, de l’inséparabilité de la clarté, de la connaissance et du vide. Et maintenir la continuité de cette expérience est précisément ce qu’on appelle “voir l’essence de l’esprit”.

སྔོན་འགྲོ་སྒྲིབ་སྦྱོང་དང་། བླ་མ་ལ་མོས་གུས་གཏིང་ཚུགས་པས་གསོལ་འདེབས། དབང་བླང་ལ་བརྩོན་པ་གལ་ཆེ་བ་ཡིན། སེམས་ངོ་འདི་ལེགས་པར་ཤེས་ན་དགྲ་གཉེན་ཆགས་སྡང་ཚོར་བ་བདེ་སྡུག་སོགས་ལ་རེ་དོགས་ཆེར་མེད་པ་ཞིག་འབྱུང་རྒྱུ་ཡིན་འདུག དེ་འདྲ་རང་གཞན་སུས་ཀྱང་རྟོགས་དཀའ་མོ་རེད། སྐུ་ངོ་མ་ལྡོག་ཙམ་དུ་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས་པས་ཕུལ།། །།

Il est très important cependant d’effectuer les préliminaires, de purifier les obstacles, d’invoquer le lama avec une profonde dévotion et de s’efforcer de recevoir les initiations. Celui qui connaît parfaitement l’essence de l’esprit n’a plus d’attachement ou d’aversion à l’endroit de ses amis ou de ses ennemis et pas d’espoir ou de crainte concernant les sensations plaisantes ou désagréables.

Pour soi-même ou autrui, ceci est très difficile à réaliser.

Cheukyi Lodreu a répondu ceci en personne, à quelqu’un qui le questionnait.

Traduit du tibétain par Tchamé Dawa – Eussel Longyé en Mars 2020, pour le bien de tous les êtres.